CIĘTYDŹWIĘK

       Od pierwszej strony litery wychodzą z książki i przenoszą jej klimat do rzeczywistości. Nie ma niepotrzebnych zdań, a te które są cały czas coś wnoszą i to nie tylko słowa ale treść na każdym poziomie odbioru. Każda strona jest mocno nasycona treścią i emocjami. Opisy współgrają z dynamiką, dynamika współgra dialogami i tak dalej. Jeśli ktoś w książce pali, to po chwili skóra przechodzi dymem, jeśli jest gorąco to chce Ci się pić. Wiesz o co chodzi? - Jakby to skomentował Kurtka. Oprócz jakiś małych błędów redakcyjnych, nie ma to czego się przyczepić. Jest co chwalić i z czego się uczyć.    „Dawno temu w Warszawie” to pełnoprawne arcydzieło, ale tak do połowy książki.    Bo mniej więcej w połowie zaczyna się coś co można odebrać jako wyższy level odklejenia autora, a może to nie odklejenie, a chęć zburzenia wszystkiego co budował przez trzysta stron? A może chodziło o to, żeby brudny realizm pierwszej części zgwałcić lekką abstrakcją gangsterskich wojen? Kiczem świata influenser

Temat trudny, ale bardzo bogaty i wdzięczny. Bo „chwila” i chasydyzm łączą się na wielu płaszczyznach i bardzo łatwo znaleźć ukryty przekaz w tekście „Chwil Ulotnych”. Wybrałem poszczególne wersy i dodałem do nich tłumaczenie. "Więc nie przepuszczę żadnej chwili, gdyż żyję na kreskę" Warto zwrócić uwagę na powyższy wers. Jest bardzo chasydzki. Jak tłumaczy Eliyahu Yosef (z jego filmu jako bazy merytorycznej korzystałem przy tym tekście), życie daje nam szansę na zrobienie czegoś i jest tylko jeden warunek - musimy wykorzystywać tę szansę. Tak więc, jeśli raper nie przepuszcza żadnej chwili, to wypełnia słowa Rabina Hillela, który w Pirkej Awot powiedział „jeśli nie teraz to kiedy?”. "Zanim schowasz dzień pod powiekami Powiedz, co z twoimi niepozałatwianymi sprawami" W bardzo chasydzki sposób autor wskazuję konkretny moment pomocy. Pokazuje tym, że moment wieczornego zamknięcia powiek, jest odpowiednim momentem na refleksję nad niepozałatwianymi sprawami. Gd